Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ

Το δένδρο της ελιάς εμφανίστηκε στην περιοχή της Μεσογείου πριν χιλιάδες χρόνια και από εκεί εξαπλώθηκε στις γύρω χώρες.

Στην Νίσυρο, την Κύμη και την Σαντορίνη, βρέθηκαν απολιθωμένα φύλα της Ευρωπαϊκής Ελέας που χρονολογούνται 50.000 χρόνια.

Η Ελληνική μυθολογία αναφέρει την ελιά ως δώρο της θεάς Αθηνάς όταν έγινε διαγωνισμός ανάμεσα σ' αυτήν και το θεό Ποσειδώνα για το ποιος από τους δυο θα έδινε το όνομα του στην πόλη. Κατά την μυθολογία ο Ποσειδώνας χτύπησε με την τρίαινα τον ιερό βράχο της Ακρόπολης και αμέσως ξεπήδησε ένα κύμα αλμυρού νερού. Όταν χτύπησε η Αθηνά τον ιερό βράχο με το ραβδί της ξεπετάχτηκε ένα δέντρο ελιάς γεμάτο καρπό, το οποίο θεωρήθηκε ως η υπόσχεση της θεάς για την δόξα και την ευημερία της πόλης.

Τα αρχαιότερα δείγματα συστηματικής ελαιοκαλλιέργειας και παραγωγής λαδιού προέρχονται από την Κρήτη και την Παλαιστίνη.

Μια τοιχογραφία του ανακτόρου της Κνωσού του 16ου αι. π.Χ. αποτελεί θαυμάσια απεικόνιση ελαιώνα.

Πιθανόν, πρώτοι οι Φοίνικες διέδωσαν την καλλιέργεια της ελιάς στην λεκάνη της Μεσογείου και πρώτοι αυτοί παρήγαγαν ελαιόλαδο με την ίδια τεχνική που οι Αιγύπτιοι έβγαζαν λάδι από τους σπόρους.

Πληροφορίες για την παραγωγή και τη διακίνηση του λαδιού  στον μυκηναϊκό  κόσμο αντλούμε από τις πήλινες πινακίδες  των μυκηναϊκών ανακτόρων στην Κρήτη, στην Πύλο και στις Μυκήνες που είναι γραμμένες στην πρώτη ελληνική γραφή.

Η ελιά αποτελούσε ανέκαθεν σύμβολο ευημερίας, ειρήνης, γονιμότητας και ευφορίας.

Στην αρχαία Ελλάδα οι νικητές των Ολυμπιακών αγώνων στέφονταν με ένα στεφάνι ελιάς και έπαιρναν σαν δώρο ελαιόλαδο.

Η παραγωγή ελαιόλαδου στις Ελληνικές περιοχές συνεχίστηκε και κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής εποχής ενώ η Αυτοκρατορία έκανε την μεγαλύτερη εξαγωγή λαδιού στον κόσμο.

Το ελαιόλαδο, από εκείνη την εποχή, είχε καταλάβει ένα σημαντικό μέρος στην τελετουργία της Ορθόδοξης Χριστιανικής εκκλησίας. Ήταν σύμβολο αγάπης και ειρήνης, και ένα σημαντικό κομμάτι σε διάφορες τελετές, όπως στο βάπτισμα αλλά και στο άναμα των καντηλιών στα μικρά εικονοστάσια που υπάρχουν σε κάθε Ελληνικό σπίτι.

Η ελιά θεωρείται ευλογημένο δένδρο και τίποτα από αυτήν δεν πάει χαμένο. Σήμερα μπορούν να αξιοποιηθούν βιομηχανικά, εκτός από τον καρπό, το ξύλο και τα φύλλα του ελαιόδεντρου, αλλά και τα απόβλητα της επεξεργασίας του ελαιοκάρπου.