ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ
 |
|---|
Λεξικό μπαχαρικών
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι το "ΛΕΞΙΚΟ ΜΠΑΧΑΡΙΚΩΝ", δεν αποστελεί επιστημονικό έργο, αλλά είναι μία μακροχρόνια συλλογή στοιχείων απο βιβλία, ιστοσελίδες, άρθρα περιοδικών, τη λαϊκή παράδοση και απο την χρόνια ενασχόληση με το αντικείμενο.
3
Πιπερόριζα
Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Zingiber Officinale Roscoe, γνωστό και ως Ζιντεμέλ στην Ασία, ως Τζιντζιμπίρα και τζίτζερ. Δεν παράγει καρπούς και πολλαπλασιάζεται μέσω της ρίζας του. Τα λουλούδια του αρχικά έχουν πράσινο χρώμα και μετά κόκκινο.
Η πιπερόριζα διατηρείται φρέσκια για 2 ή 3 εβδομάδες σε ξερό μέρος και είναι εύγεστη φρέσκια αλλά όταν ξεραθεί και κατόπιν επεξεργασίας μπορεί να συναντηθεί με τη μορφή σκόνης και σιροπιού.
Ενώ προέρχεται από την Ανατολή "μετανάστευσε" στην Αμερική μαζί με τους Ισπανούς και έκτοτε καλλιεργείται στα νησιά της Καραϊβικής.
Γνωστές οι αφροδισιακές της ιδιότητες, χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα, δε λείπει δε από την γιαπωνέζικη κουζίνα.
Η χαρακτηριστική της γεύση, κάπως καυτερή, νοστιμίζει γλυκά, επιδόρπια, σάλτσες, εξωτικά φαγητά, κοκτέιλ ποτών. Στην Τουρκία χρησιμοποιείται για τον αρωματισμό του σαλεπιού.
Ρίγανη
Φυτό ποώδες και φρυγανώδες που φυτρώνει στους ξηρούς και πετρώεις τόπους όλης της Ελλάδας της Μεσογείου και της Ευρώπης. Το φυτό συλλέγετα στις αρχές Ιουλίου και αποξηραίνεται. Τα φύλλα και τα άνθη τους τρίβονται και μας δίνουν το εξαιρετικό αυτό προιόν το οποίο αυτοφύεται εδώ και χιλίαδες χρόνια. Ήταν πασίγνωστο στους αρχαίους και στην κουζίνα άλλα και για τις θεραπευτικες της ιδιότητες. Υπαρχουν περίπου στα 25 είδη ρίγανης. Η πλέον κοινή είναι η Origanum Bulgaris η Origanum heracleoliticum ενώ στην Κρήτη φυτρώνει η Origanum dictamus κλπ. Σήμερα καλλιεργείται σε πολλές περιοχές της Ελλάδος και μάλιστα αποτελεί μία ελπιδοφόρα καλιέργεια όχι μόνον επειδή μπορεί να καλιεργηθεί σε ορεινά και μειονεκτικά εδάφη χωρίς να είναι απαραίτητα ποτιστικά, άλλα και επειδή το κλίμα της Ελλάδος πραγματικά βοηθά στην παραγωγή υψηλότατης ποιότητας ρίγανης, πλούσιας σε αιθέριο έλαιο με σύνθεση κατα το πλείστον σε κραμβακρόλη. Η κραμβακόλη είναι μια ουσία περιζήτητη απο την φαρμακοβιομηχανία για τις θεραπευτικές της ιδιότητες, που θεωρείτε φυσικό αντιβιοτικό, αντιοξειδωτικό και αντιβακτηριδιακό. Είναι από τα πιο δημοφιλή αρωματικά φυτά της μεσογειακής κουζίνας κια δεν νοείται χωριάτικη σαλάτα και ντάκος χωρίς ρίγανη.
Φρέσκια ή αποξηραμένη νοστιμίζει τις ελιές , το ελαιόλαδο, πίτσες , κεφτεδάκια, σάλτσες, πατάτες, σαλάτες. Συμμετέχει στις μαρινάδες σε κρέατα και ψαρικά, αποστάζεται, συμμετέχει σε μίγματα μπαχαρικών και μίγματα ροφημάτων.
Η ρίγανη έχει αντισηπτικές ιδιότητες, εσωτερικά για το πεπτικό σύστημα και εξωτερικά ως κατάπλασμα σε πληγές. Επίσης έχει αποχρεμπτικές και τονωτικές ιδιότητες.
Εδώ και πολλά χρόνια ταξιδεύει εκτός Ελλάδος, άλλα μέσα στην Ελλάδα συναντά προβλήματα καθώς ο καταναλωτής πολλές φορές δεν γνωρίζει την προέλευση της ρίγανης που βρίσκει στο ράφι.
Γιαυτό είναι βασικό να φροντίζει να το μάθει και να ζητά την ρίγανη. Επίσης είναι πολύ εύκολο να καταλάβει την διαφορά γιατί η Ελληνική ρίγανη έχει φοβερό άρωμα. Καταναλώνοντας Ελληνική ρίγανη βοηθάμε την παρτίδα μας, άλλα και τον εαυτό μας. Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας, αυτός γνωρίζει.
Σαλέπι
Το Σαλέπι είναι ένα είδος ορχιδέας που φύεται στα βουνά των Βαλκανίων και της Μικράς Ασίας. Το ρόφημα σαλέπι παράγεται από τους βολβούς του φυτού.
Επιστημονικά ονομάζεται ΟΡΧΙΣ Ο ΓΡΑΠΤΟΣ και στη λαϊκή γλώσσα σερνικοβότανο. Κατά την μυθολογία, ο Όρχις ήταν γιος μιας νύμφης και ενός Σάτυρου, που καταδικάστηκε να γίνει φυτό επειδή βίασε μια ιέρεια στη διάρκεια των Βακχικών μυστηρίων. Ο Θεόφραστος ήταν ο πρώτος που αναφέρθηκε στην αρχαιότητα για τις ορχιδέες και τους έδωσε την ονομασία τους από το σχήμα του βολβού τους. Το σαλέπι είναι γνωστό σαν βότανο από τον Ασκληπιό και τον Ιπποκράτη. Βγαίνει από το σπόρο άγριας ορχιδέας και εικάζεται πως το πήρανε οι Μικρασιάτες μαζί τους όταν φύγανε. Από αυτούς το έμαθαν οι Τούρκοι, ενώ πολλοί από εμάς πιστεύουμε πως είναι τουρκικό ρόφημα.
Παλιά, οι γιατροί θεράπευαν με βότανα και το σαλέπι το χρησιμοποιούσαν σαν φαρμακευτικό βότανο για το λαιμό, το στομάχι, το άσθμα και το κρυολόγημα. Υπάρχουν πολλά είδη, όπως της Πίνδου ή το τούρκικο σαλέπι. Το θερμαντικό πιοτό, αφέψημα ή ρόφημα, παρασκευάζεται όταν οι ξηροί κόνδυλοι (ρίζες) αλέθονται και η σκόνη τους βράζεται με ζάχαρη ή μέλι. Είναι μαλακτικό πιοτό διαδεδομένο ιδιαίτερα στην Ανατολή και οι άραβες το προφέρουν σάχλεμπ. Το σαλέπι είναι ρόφημα εύγευστο, ευκολοχώνευτο, μαλακτικό, χαλαρωτικό και βοηθά στην ανακούφιση του βήχα, των βρογχικών, του άσθματος κ.λπ.
Σινάπι Κίτρινο & Μαύρο
Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Sinapis Alba (το άσπρο), Sinapis Nigra (το μαύρο) και Sinapis Arvensis (το άγριο).
Το άσπρο σινάπι είναι φυτό που φτάνει μέχρι τα 80 εκατοστά με μικρά κίτρινα λουλούδια που ανθίζουν από τον Ιούνιο έως και τον Οκτώβριο και ευδοκιμεί σε ηλιόλουστα, ασβεστώδη εδάφη και όπου βρέχει ελάχιστα. Συναντιέται κυρίως στις Ευρωπαϊκές χώρες.
Το μαύρο σινάπι είναι κι αυτό μικρό φυτό- μπορεί να φτάσει έως και τα 120 εκατοστά- με επίσης κίτρινα λουλούδια που ανθίζουν από τον Ιούνιο μέχρι το Σεπτέμβριο και ευδοκιμεί σε χωράφια, ερειπωμένους τοίχους, σκουπιδότοπους και σα ζιζάνιο στους σπαρμένους με στάρι αγρούς. Το συναντάμε στην Ευρώπη και στην Ασία αλλά κυρίως στις Μεσογειακές χώρες. Είναι γνωστό επίσης και ως Λαψάνα ή Βρούβα.
Το σινάπι είναι γνωστό από την εποχή του Ιπποκράτη. Στο μεσαίωνα το χρησιμοποιούσαν σα συντηρητικό των τροφών γιατί σταματά τη δράση των βακτηριδίων. Χρησιμοποιούνται οι σπόροι (από τους οποίους γίνεται η μουστάρδα) και τα φρέσκα φύλλα του. Στην κουζίνα χρησιμοποιείται το άσπρο και το άγριο ενώ στη φαρμακοποιία το μαύρο. Το άσπρο σινάπι έχει διεγερτική επίδραση σε όλες τις λειτουργίες του οργανισμού και δίνει μια αίσθηση ευεξίας ενώ με το μαύρο κάποιοι κάνουν "σιναπισμούς" (χτυπώντας σπόρους και τοποθετώντας τον πολτό εξωτερικά) για να δημιουργήσουν τοπική υπεραιμία.
Το σινάπι έχει πάρα πολλές θεραπευτικές ιδιότητες και εκτός από τη γνωστή μουστάρδα χρησιμοποιείται ως αφέψημα, ζωμός, αλεύρι, λάδι (σιναπόλαδο), έγχυμα, κατάπλασμα κ.ά. Πρέπει να αποφεύγεται η χρήση του σκέτου σιναπόσπορου γιατί είναι πολύ καυστικός, όπως και του αδιάλυτου σιναπόλαδου στο δέρμα γιατί προκαλεί εγκαύματα. Καλό θα είναι οι υπερτασικοί να αποφεύγουν το σινάπι.
Σκόρδο
αποξηραμένο λαχανικό αλλά και μπαχαρικό που προέρχεται από το φυτό Allium Sativum. Μικρό φυτό το οποίο μπορεί να φθάσει μέχρι και τα 70 εκατοστά με μικρά ροζ-λευκά ή λευκοπράσινα λουλούδια ή πολλές φορές μικρούς κοκκινωπούς βολβούς αντί για άνθη. Ανθίζει τους καλοκαιρινούς μήνες, από τον Ιούνιο ως τον Αύγουστο, και το συναντάμε στην Ευρώπη και σε χώρες της Ασίας. Γνωστό και με το όνομα Aλλιο το εδώδιμο. Στην Αίγυπτο είναι γνωστό εδώ και 5.000 χρόνια και το θεωρούσαν ιερό. Είναι γνωστό ότι οι εργάτες που έχτισαν τις πυραμίδες έπαιρναν το πρωί μια σκελίδα σκόρδο σαν τονωτικό και αντισηπτικό. Στην αρχαία Ελλάδα οι αθλητές έτρωγαν σκόρδο σαν τονωτικό πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πολλοί πολιτισμοί το εκτίμησαν για τις θεραπευτικές του ιδιότητες και έχουν γραφεί πολλά σχετικά. Βοηθά σε μια μεγάλη γκάμα παθήσεων, από το άσθμα μέχρι τον καρκίνο. Χρησιμοποιούνται οι σκελίδες του βολβού και το αιθέριο έλαιό του. Για οικιακή χρήση για να διατηρηθούν για καιρό, συνήθως οι πλεξούδες κρεμιούνται σε χώρο που αερίζεται καλά. Στη μαγειρική χρησιμοποιείται ωμό στις σαλάτες και σε πολλά φαγητά. Μια πρόταση για πρωινό είναι: κοπανισμένο σκόρδο με παρθένο ελαιόλαδο και ψιλοκομμένο μαϊντανό αλειμμένο σε μια φέτα ψωμί. Για να εξουδετερωθεί η μυρωδιά του, μπορούμε να μασήσουμε 2-3 κόκκους καβουρντισμένους καφέ ή μερικούς σπόρους γλυκάνισου ή ένα κλωναράκι μαϊντανό, ένα μήλο ή κάρδαμο (οι εραστές καλό θα ήταν να τρώνε και δυο). Στη Γαλλία χρησιμοποιούνε μια αλοιφή φτιαγμένη από κοπανισμένο σκόρδο, ζυμωμένο με βαζελίνη ή λίπος και λάδι, γνωστή σα "μουστάρδα του διαβόλου", πολύ αποτελεσματική για τα πρηξίματα που δεν συνοδεύονται από μελανιές. Το σκόρδο απαγορεύεται στις γυναίκες που θηλάζουν γιατί προκαλεί κολικούς στο μωρό.
Σόδα Φαγητού
Η σόδα είναι μία χημική ένωση με χημικό τύπο NaHCO3. Το συναντάμε με πολλές ονομασίες σόδα μαγειρικής, διττανθρακική σόδα και η χημική της ονομασία όξινο ανθρακικό νάτριο.
Είναι λευκή κρυσταλλική σκόνη αλλά συχνά εμφανίζεται και ως λεπτή σκόνη.
Διαλύεται στο νερό αλλά όχι στην αιθανόλη. Έχει ελαφρώς αλκαλική γεύση που προσομοιάζει στην σόδα πλυσίματος. Είναι συστατικό του ορυκτού Νατρίου και βρίσκεται διαλυμένο σε νερά διαφόρων πηγών ως ιχνοστοιχείο.
Εκτός από το φυσικό περιβάλλον , η σόδα παράγεται και τεχνητά.
Χρησιμποποείται ως πρόσθετο των τροφιμών με το όνομα Ε500.
Η σόδα πρωτίστως χρησιμοποιείται στην μαγειρική. Προστιθέμενη σε ζύμες αντιδρά με τα υπόλοιπα συστατικά του τροφίμου και παράγει διοξείδιο του άνθρακα. Για αυτόν τον λόγο και χρησιμοποιείται ως διογκωτικός παράγοντας. Για να πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα της διόγκωσης απαραίτητοι είναι και παράγοντες οξύνισης, για παράδειγμα γιαούρτι, χυμό λεμόνι ή πορτοκάλι, ξύδι κ.α.
Επίσης χρησιμοποιείται στο κρέας για να το κάνει πιο τρυφερό. Η τεχνική αυτή είναι πολύ συνηθισμένη στην κινεζική κουζίνα.
Κατά την παρασκευή ντοματοχυμού, σόδα προστίθεται για να μειώσει την οξύτητα της ντομάτας.
Άλλη μία εφαρμογή είναι στην παρασκευή οσπρίων. Η προσθήκη σόδας την διάρκεια που τα όσπρια μουλιάζουν γίνονται ευκολοπεπτα και μειώνουν το αίσθημα του φουσκώματος μετά την βρώση τους.
Τέλος, στα φρεσκοκομμένα φρούτα αποτρέπεται το μαύρισμά της επιφάνειάς τους με την εμβάπτιση τους σε διάλυμα σόδας.
Εκτός από την μαγειρική, η σόδα έχει πολλές ακόμα οικιακές εφαρμογές.
΅Είναι σημαντικός καθαριστικός παράγοντας.
Οι οδοντόπαστες με σόδα έχουν λευκαντικό αποτέλεσμα για τα δόντια.
Επίσης πολύ καλό καθαριστικό αποτέλεσμα έχουμε όταν χρησιμοποιείται η σόδα για τρίψιμο ή καθάρισμα.
Διάλυμα σόδας σε ζεστό νερό απομακρύνει την θαμπάδα από ασημένια αντικείμενα.
Απομακρύνει λεκέδες από χυμούς κρασί και καφέ.
Ευρεία χρήση παρουσιάζει στην φαρμακευτική και την κοσμετική ως καλλυντικό κατά της ακμής.
Σουμάκ
Ελάχιστα γνωστό στην Ελλάδα, το σουμάκ είναι από τα βασικά μπαχαρικά της κουζίνας των χωρών της Μέσης Ανατολής. Στο Ιράν, για παράδειγμα, θα δείτε βαζάκια με σουμάκ πάνω στο τραπέζι, δίπλα στο αλατοπίπερο.
Το σουμάκ παρασκευάζεται από τον καρπό των φυτών της οικογένειας Rhus που ευδοκιμούν σε ημιτροπικά κλίματα.
Διατηρεί το βυσσινί χρώμα των ανθών του φυτού. Έχει πλούσιο άρωμα και γεύση ελαφρώς ξινή που θυμίζει λεμόνι.
Ως συστατικό, το σουμάκ χρησιμοποιείται κυρίως για πασπάλισμα στο μαγειρεμένο φαγητό, και συνήθως μόνο σε μαρινάδες. Ταιριάζει με ρύζι, ψητά κρέατα (κοτόπουλο, αρνί), ρεβίθια., κ.α.
Επιστημονικές μελέτες συνιστούν ότι το σουμάκ συμβάλλει στη θεραπεία της υπογλυκαιμίας, ενώ υπάρχουν ενδείξεις πως βοηθά στην καταπολέμηση του διαβήτη.
Τίλιο - Φλαμούρι
Δέντρο φυλλοβόλο (φιλύρα, φλαμουριά, σφεντάμι), κοινό στα ευρωπαϊκά δάση, που φτάνει μέχρι και 25μ. στο ύψος.
Φύλλα εναλλασσόμενα, καρδιοειδή, με λεία βαθυπράσινη την πάνω επιφάνεια και σταχτοπράσινη την κάτω.
Άνθη μικρά και κιτρινόλευκα.
Το έγχυμά του έχει χρησιμοποιηθεί ως αντιβηχικό, σπασμολυτικό, αποχρεμπτικό και καταπραϋντικό φάρμακο.
Πίνεται συνήθως το βράδυ επειδή προκαλεί χαλάρωση. Είναι πολύ αρωματικό, γευστικό και κόβει την δίψα.
Δεν χρησιμοποιείται στην μαγειρική.
Καλλωπιστικό φυτό με μυρωδάτα φύλλα και άνθη με διουρητικές, αντισπασμωδικές, μαλακτικές, καταπραϋντικές, και εφιδρωτικές ιδιότητες. Το ξύλο της φλαμουριάς, χρησιμοποιείται κατά των ρευματισμών και των αρθριτικών. Ακόμα, το τίλιο προτείνεται κατά της αρτηριοσκλήρωσης, καθώς έχει την ιδιότητα να χαλαρώνει τα αιμοφόρα αγγεία και να επουλώνει τα αγγειακά τοιχώματα, κατά τις ισχιαλγίας, του τετάνου και των φακίδων.
Τέλος, δίνει λάμψη σε ξηρά και ευαίσθητα μαλλιά.
ΣΥΛΛΟΓΗ:Κατά την περίοδο της άνθισης (Ιούνιος-Ιούλιος) συλλέγονται τα άνθη και τα τρυφερά φύλλα στις κορυφές των βλαστών.
Τσάϊ Του Βουνού
Το γένος Sideritis L. Περιλαμβάνει μια πληθώρα φυτικών ειδών αποτελούμενων από ποώδη ετήσια, ποώδη πολυετή, καθώς και μικρούς θάμνους. Πρόκειται για αρωματικά , φαρμακευτικά φυτά που ανήκουν στην οικογένεια των Χειλανθών (Lamiaceae). Τα περισσότερα είδη του γένους Sideritis αυτοφύονται σε χώρες της Μεσογείου, ενώ πολλά είδη του γένους αυτού υπάρχουν και στην Ασία. Στην περιοχή της Μεσογείου, όπου φαίνεται να είναι και το κέντρο καταγωγής του φυτού, έχουν καταγραφεί πάνω από 100 διαφορετικά είδη του γένους Sideritis. Χώρες πλούσιες σε πληθυσμούς και ποικιλία ειδών είναι επίσης η Ελλάδα, η Ιταλία και χώρες των ακτών της βόρειας Αφρικής. Σε όλες σχεδόν τις Μεσογειακές χώρες είδη του γένους αυτού είναι γνωστά, σε τοπική κλίμακα, ως βότανα για διάφορες χρήσεις. Όμως χρήση για την παρασκευή τσαγιού γίνεται μόνο στην Ισπανία και κυρίως στην Ελλάδα, όπου έχουμε και τη μεγαλύτερη κατανάλωση.
Το παρασκευαζόμενο αφέψημα με το όνομα «Τσάι του Βουνού» παρουσιάζει πολλές ευεργετικές ιδιότητες, οι οποίες οφείλονται στα συστατικά του αιθέριου ελαίου του, όπως για παράδειγμα στα φλαβονοειδή. Το αφέψημα από το φυτό προτιμάται πολύ από τους Έλληνες, ειδικά τους χειμερινούς μήνες, λόγω της ευεργετικής του επίδρασης σε κρυολογήματα και φλεγμονές του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, ιδιότητες που ενισχύονται με την προσθήκη μελιού. Οι ευεργετικές επιδράσεις οφείλονται στην αντιφλεγμονώδη, βακτηριοστατική και αντιοξειδωτική δράση του. Ακόμη θεωρείται ευστόμαχο, εφιδρωτικό, τονωτικό, αντιερεθιστικό και αντιαναιμικό λόγω του σιδήρου που περιέχει.
Οργανοληπτικά το ρόφημα είναι πολύ εύγευστο και αρωματικό, ενώ μπορεί να καταναλωθεί ζεστό ή κρύο, με ζάχαρη, μέλι ή και σκέτο. Μέχρι τώρα καλλιέργεια ειδών του φυτού, γίνεται μόνο στην Ελλάδα. Το μέρος του φυτού που συλλέγεται είναι η ταξιανθία σε πλήρη άνθηση μαζί με 5-6 cm βλαστού. Οι ανθοφόροι βλαστοί ξηραίνονται ώστε να μπορούν να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Αυτοφύονται περίπου 17 είδη στην Ελλάδα.
Τσάϊ Κεϋλάνης
Η Κεϋλάνη, τρίτη σε παραγωγή παγκοσμίως χώρα, παράγει ελαφριά και ντελικάτα μαύρα τσάγια, όπως τα Dimbula, Uva, Highlands, Nuwara Eliya που οφείλουν τη φίνα γεύση τους στις ειδικές συνθήκες που επικρατούν στα υψίπεδα που φύεται το τσάι.
Τσεμένι
Η άλλη ονομασία για την τριγωνέλλα την Ελληνική. Φυτό που ενίοτε φτάνει και τα 60 εκ. ύψος. Την άνοιξη μαζεύονται τα φύλλα του και το καλοκαίρι οι σπόροι του. Ως καλλιέργεια το τσιμένι έχει την ιδιότητα να επαναφέρει το άζωτο στο χώμα.
Στην Ινδία μαγειρεύουν τα τρυφερά φύλλα του τσιμενιού.
Οι καρποί του μοιάζουν με του σιταριού κι όταν αλεστούν δίνουν μία ασπρουδερή πούδρα με ένα πολύ χαρακτηριστικό άρωμα.
Πριν να βγει στην αγορά ξεροψήνεται για να φύγει η πικρή του γεύση.
Το τσιμένι είναι ένα από τα τέσσερα συστατικά με τα οποία φτιάχνουν το περίβλημα του παστουρμά (λάδι, πιπέρι, πάπρικα) και αυτό που δίνει στον παστουρμά το χαρακτηριστικό του άρωμα. Κύριο λειτουργικό χαρακτηριστικό είναι η συντήρηση του κρέατος και συνάμα προφυλάσσει τον καταναλωτή από ενδεχόμενη δηλητηρίαση.
Επίσης καρυκεύει σαλάτες λαχανικών αιθιοπικά και αιγυπτιακά πιάτα. Συμμετέχει σε διάφορα μίγματα μπαχαρικών, ιδίως στα κάρυ. Χρησιμοποιείται επίσης στην παρασκευή τουρσιών. Στην ελληνική κουζίνα χρησιμοποιείται στα βραστά και στα μπιφτέκια.
Φασκόμηλο
Μπαχαρικό το οποίο προέρχεται από το φυτό Salvia Officinalis. Μικρός θάμνος ο οποίος φτάνει μέχρι και το ένα μέτρο, με ξυλώδη βάση, φύλλα μακρουλά λογχοειδή με γκριζοπράσινο χρώμα και μοβ-μπλε λουλούδια που ανθίζουν από τον Μάιο έως τον Ιούλιο.
Συναντιέται σε υγρές, άγριες ακαλλιέργητες περιοχές σε πολλά μέρη στην Ελλάδα, τη Νότια Ευρώπη και κυρίως στις Μεσογειακές χώρες. Γνωστό και ως Χαμοσφάκα ή Ελελίφασκος .
Σήμερα χρησιμοποιούνται τα φύλλα και τα λουλούδια του φυτού στη φαρμακοποιία, την αρωματοποιία, σε καρυκεύματα και φαγητά. Το αιθέριο έλαιο που παράγεται από το φυτό δεν πρέπει να πίνεται γιατί θεωρείται πολύ πιο τοξικό ακόμη και από το αψέντι. Για οικιακή χρήση κόβεται τον Ιούνιο και αφού αποξηρανθεί, σε σκιερό μέρος, φυλάγεται σε κλειστά γυάλινα βάζα.
Έχει πάρα πολλές θεραπευτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται σε διάφορες μορφές. Θεωρείται ότι σταματά την εφίδρωση, βοηθά στους πόνους του τοκετού και παλαιότερα το χρησιμοποιούσαν για την απολύμανση χώρων που ζούσαν βαριά άρρωστοι, καίγοντάς το στα κάρβουνα. Καλό είναι να το αποφεύγουν οι γυναίκες που θηλάζουν γιατί πικρίζει το γάλα.
Στη μαγειρική είναι από τα πιο αγαπημένα βότανα για τα βαριά κρέατα όπως το χοιρινό και το κυνήγι (ζώα ή πουλιά). Είναι πολύ καλύτερο φρέσκο παρά ξεραμένο.
Γνωστό στην αρχαιότητα σε όλο τον κόσμο, οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν στα δαγκώματα των φιδιών αλλά και γενικά ως τονωτικό του μυαλού και του σώματος. Οι γυναίκες στην αρχαία Ελλάδα υποδεχόταν τους άνδρες από τον πόλεμο με ένα ρόφημα από φασκόμηλο για να "διεγείρουν" τη γονιμότητα. Ο Διοσκουρίδης το συνιστούσε για τις αιμορραγίες και για την άτακτη περίοδο.Οι Ρωμαίοι το θεωρούσαν ιερό φυτό και οι γιατροί της Σχολής του Σαλέρνο πίστευαν ότι "όποιος έχει στο σπίτι του φασκόμηλο δε φοβάται το θάνατο". Ο Καρλομάγνος βοήθησε σημαντικά στη διάδοσή του, ενώ ο γιος του συμπεριέλαβε το φασκόμηλο σε ένα διάταγμα στο οποίο αναφέρονται τα φυτά που έπρεπε να καλλιεργούνται στα βασιλικά κτήματα.
Χαμομήλι Ανθός
Το χαμομήλι είναι πολυετές φυτό( διάκριση από το άγριο χαμομήλι) με αναρριχόμενη ρίζα και μικρά στελέχη όλα τα μέρη του φυτού είναι μη αρωματικά και πικρά. Το φυτό ανθίζει από Ιούνιο μέχρι Σεπτέμβρη.Το φυτό είναι αυτοφυές στην νότια Ευρώπη Το γνωστό αφέψημα χαμομηλιού βοηθάει στην καταπολέμηση του κοινού κρυολογήματος αλλά και στην ανακούφιση του πόνου που προκαλεί στις γυναίκες η έμμηνος ρύση.
Οι ερευνητές του Imperial College του Λονδίνου διαπίστωσαν ότι η κατανάλωση πέντε φλιτζανιών χαμομηλιού ημερησίως, επί δεκαπέντε ημέρες, αρκούν για να προκαλέσουν αύξηση των συγκεντρώσεων κάποιων χημικών σε επίπεδα που επιτρέπουν την καταπολέμηση των μυϊκών σπασμών και των φλεγμονών.
Επί αιώνες, ο κόσμος χρησιμοποιούσε το χαμομήλι ως αντιφλεγμονώδες, για την ήπια ηρεμιστική του δράση και ως θεραπευτικό μέσο κατά του έλκους.
Επίσης, πολλοί είχαν καταγράψει αντιοξειδωτικές ιδιότητες, ενώ το αιθέριο έλαιο που παράγεται από το λουλούδι του χαμομηλιού έχει αντιβακτηριδιακή δράση.
3
© 2015 by Bakalia the greek deli
HOURS
Monday - Friday
08.30 to 20.00
Saturday
09.30 to 17.30
ADDRESS
104, Knyaz Boris I str.
1000 Sofia Bulgaria
T. 00359 2 443 0007